مقایسه ولع مصرف مواد در وابستگان به ترکیبات اپیوئید و افراد تحت درمان نگه دارنده با متادون

زمینه: درمان نگه دارنده با متادون یکی از مهم ترین روش های درمانی در وابستگی به اپیوئیدها است و ولع مصرف نقش مهمی در عود وابستگی به مواد دارد. هدف این مطالعه مقایسه میزان ولع مصرف در مصرف کنندگان مواد و افراد تحت درمان نگه دارنده با متادون بود. روش ها: در این مطالعه مقطعی، 120 آزمودنی مرد با معیارهای تشخیصی وابستگی به اپیوئید، به صورت خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان در دو گروه 60 نفره تحت درمان با متادون و لیست انتظار درمان قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، وضعیت تأهل، تحصیلات، سال های مصرف مواد و روش مصرف مواد همتاسازی شدند. برای هر آزمودنی پرسشنامه آیساپ، فرم علایم محرومیت از مواد، خودگزارشگری ولع مصرف، پرسشنامه سنجش ولع مصرف لحظه ای، پرسشنامه سنجش ولع مصرف دوره ای و پرسشنامه تصویری ولع مصرف تکمیل گردید. داده ها با آزمون های آماری t مستقل و تحلیل واریانس (anova) به کمک spss 15 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین ولع مصرف مواد در گروه تحت درمان نگه دارنده با متادون به طور معنادار کم تر از گروه مصرف کننده ترکیبات اپیوئید (کنترل) بود (01/0 p<). نتیجه گیری: درمان نگه دارنده با متادون باعث کاهش ولع نسبت به مواد و داروها می شود. این موضوع می تواند نقش مهمی در پیشگیری از عود داشته باشد.